Essayet diskuterer kva for rasjonale som kan ligge bak styresmaktene si styring av governance-prosessen Levende Skog. Diskusjonen tar utgangspunkt i Habermas' teori om strategiske og kommunikative handlingar, og om og korleis Habermas sine krav vert oppfylte i meta-governance tiltaka som vart sett i verk frå styresmaktene si side.
